Tupcio Chrupcio. Nie chcę jeść!

Postać głodnego świerszcza działa na wyobraźnię dzieciaków i pomaga im wytłumaczyć, że na świecie jest mnóstwo obszarów, gdzie głód doskwiera mieszkańcom każdego dnia.

Postać głodnego świerszcza działa na wyobraźnię dzieciaków i pomaga im wytłumaczyć, że na świecie jest mnóstwo obszarów, gdzie głód doskwiera mieszkańcom każdego dnia.

Fajna seria, sympatyczny bohater.

Fajna seria, sympatyczny bohater.

Tupcio Chrupcio zamiast zupki z marchewki czy serka chce jeśc słodycze... do czasu, kiedy do drzwi jego rodziny puka ktoś głodny i zmarznięty. Prosta, ale niezwykle edukacyjna opowieść dla tych maluchów, któer kapryszą podczas jedzenia. Polecam.

Tupcio Chrupcio zamiast zupki z marchewki czy serka chce jeśc słodycze... do czasu, kiedy do drzwi jego rodziny puka ktoś głodny i zmarznięty. Prosta, ale niezwykle edukacyjna opowieść dla tych maluchów, któer kapryszą podczas jedzenia. Polecam.

Tupcio Chrupcio grymasi, nie chce jeść zupy, która ugotowała mama. Sprawia jej tym wielką przykrość. Tymczasem do drzwi puka niespodziewany gość. To głodny konik polny,ktory wolał się bawić niż szykować zapasy na zimę i teraz nie ma co jeść (zobaczcie, jakie nawiązanie do bajek i renesansu!). Mama Tupcia upomniała go za lenistwo, a potem poczęstowała talerzem zupy. Tupcio patrzył na pałaszującego gościa i myślał. Myślał o swoim zachowaniu i o koniku. Co z tych rozmyślań wyniknęło? Zapraszam do lektury.

Książkę czytałam z 2 latkiem. Synowi bardzo spodobała się opowieść, a zwłaszcza konik polny. Sięgając po te książkę miałam nadzieję, że w troszkę inny sposób autorka poruszy temat grymaszenia i łatwiej będzie mi rozmawiać o tym z małym dzieckiem. Myślę, że ten sposób podejścia do tematu będzie ciekawym wyjściem do rozmowy o lenistwie, odpowiedzialności, ale ze starszymi dziecmi.

Tupcio Chrupcio grymasi, nie chce jeść zupy, która ugotowała mama. Sprawia jej tym wielką przykrość. Tymczasem do drzwi puka niespodziewany gość. To głodny konik polny,ktory wolał się bawić niż szykować zapasy na zimę i teraz nie ma co jeść (zobaczcie, jakie nawiązanie do bajek i renesansu!). Mama Tupcia upomniała go za lenistwo, a potem poczęstowała talerzem zupy. Tupcio...

Fajna ale uwaga...jak dziecko ładnie je to trzeba uważać bo może naśladować Tupcia i broić :)

Fajna ale uwaga...jak dziecko ładnie je to trzeba uważać bo może naśladować Tupcia i broić :)

https://portafortunas.pl/recenzja-tupcio-chrupcio-nie-chce-jesc-nie-moge-zasnac/

https://portafortunas.pl/recenzja-tupcio-chrupcio-nie-chce-jesc-nie-moge-zasnac/

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/08/tupcio-chrupcio-eliza-piotrowska.html

Tak jak boję się i brzydzę gryzoni, tak Tupcia Chrupcia, małą myszkę, polubiłam od pierwszych stron. Teraz wiem, że po jego przygody mogę sięgać w ciemno. Co prawda, niektóre części serii są wspaniałe i bardzo pouczające, a inne nie wyróżniają się na tle reszty, a niekiedy nawet budzą pewne wątpliwości. Jednak całość zasługuje na uwagę - zarówno młodszych, jak i starszych czytelników.

Do tej pory Tupcio Chrupcio był małym łakomczuszkiem, jednak pewnego dnia zaczyna mocno kaprysić przy jedzeniu, odmawiając swoich ulubionych dań i domagając się cukierków. Mama stara się przekonać syna do swoich racji, co nie do końca daje efekt. Do myszki docierają dopiero słowa Konika Polnego uskarżającego się na brak pożywienia.

Ta część perypetii Chrupcia nadaje się do przeczytania wszystkim niejadkom, a także dzieciom często kapryszącym przy jedzeniu. Uświadamia, że ogromnym szczęściem jest możliwość zapełnienia swojego brzucha czymś dobrym, bo wiele osób i zwierząt nie ma takiej możliwości. Postawa mamy Chrupcia ukazuje również, że należy pomagać biedniejszym, dzieląc się tym, co mamy. Tak już się dzieje, że doceniamy coś, co do tej pory mieliśmy, dopiero wtedy, kiedy to stracimy.

Cała seria o Tupciu Chrupciu wyróżnia się sporym formatem książki, bogatą kolorystyką oraz dużą czcionką, dzięki czemu owe historie mogą czytać dzieci znające literki. Dodatkowo nowsze części zawierają pytania odnoszące się do treści, co stanowi doskonały pretekst do rozmowy rodziców z dziećmi na tematy, jakich do tej pory mogli nawet nie poruszać. Owe pytania prowokują również do czytania ze zrozumieniem, bo młody czytelnik wie, iż będzie miał okazję do wykazania się, dlatego warto uważnie słuchać czytanej historii, aby zapamiętać z niej jak najwięcej.

Podczas najbliższej wizyty w bibliotece rozejrzę się za kolejnymi książkami o tej małej myszce, ponieważ chciałabym wraz z synkiem poznać wszystkie przygody Tupcia Chrupcia. Zachęcam Was do nadrobienia zaległości. Podejrzewam, iż osoby już znające jego perypetie, same z chęcią rozglądają się za tą serią.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2017/08/tupcio-chrupcio-eliza-piotrowska.html

Tak jak boję się i brzydzę gryzoni, tak Tupcia Chrupcia, małą myszkę, polubiłam od pierwszych stron. Teraz wiem, że po jego przygody mogę sięgać w ciemno. Co prawda, niektóre części serii są wspaniałe i bardzo pouczające, a inne nie wyróżniają się na tle reszty, a niekiedy nawet budzą pewne...

To miała być historia dla mojego małego niejadka, z którym każde jedzenie to dramat i udręka. Chyba nie pomoże, ale starszego zainteresowała. Plus za bohatera, ulubieńca maluchów, plus za historię i niezbyt rozwlekłe opisy na stronie, minus za monotonne obrazki

To miała być historia dla mojego małego niejadka, z którym każde jedzenie to dramat i udręka. Chyba nie pomoże, ale starszego zainteresowała. Plus za bohatera, ulubieńca maluchów, plus za historię i niezbyt rozwlekłe opisy na stronie, minus za monotonne obrazki

Jak znajde książkę która sprawi, że moje dziecię będzie ładnie jadło dam jej 10* a nawet 12 😊
Książeczka sympatyczna!

Jak znajde książkę która sprawi, że moje dziecię będzie ładnie jadło dam jej 10* a nawet 12 😊
Książeczka sympatyczna!

Polecam dla dzieci ok 2 lat;)

Polecam dla dzieci ok 2 lat;)